என் கைகள் நடுங்கிக் கொண்டிருக்கின்றன…..
கண்களில் என்னையுமறியாமல் நீர் தாரை தாரையாய்….
இனியும் வாசிக்க முடியாது இதை.
இது வெறும் எழுத்துக்களல்ல.
ஒரு மனுசியின் இதயம். சகல திசைகளிலும் ஆறுதலை எதிர்பார்த்து எதிர்பார்த்து ஏமாந்து போன இதயம்.
படிக்கத் திராணியற்று அப்புத்தகத்தை மூடி வைக்கிறேன். என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை….
இப்போதைய ஒரே ஆசுவாசம் சிகரெட்தான்.
பற்றவைக்கிறேன்.
தொடர்ந்து வாசிக்க…..
எந்திரிச்சுப் பாத்தா…… பக்கத்து பெட்டுல நம்ம மார்த்தாண்டன் முக்கீட்டு மொணகீட்டு படுத்துகிட்டு இருக்கான்.
“தேவயானி ஸ்டைல்ல செவுரெட்டிக் குதிக்கிறேன்”ன்னு சொல்லி டிச்சுக்குள்ள குதிச்சுருக்கான் மகராசன். நாறிக் கெடந்தவனக் குளிப்பாட்டிக் கொண்டுவந்து இங்க போட்டுட்டுப் போயிருக்குது சனம்.
’என்ன மனித உரிமை…! நம்ம கதி இப்படி ஆகிப்போச்சு……?’ன்னேன்.
எதக் கேட்டாலும் எல்லாத்துக்கும் பதிலா நாக்கத் தொட்டுத் தொட்டுக் காட்டறான். ராத்திரில மட்டும் திடீர் திடீர்ன்னு……
”கலைஞர் வாழ்க…
புரட்சித் தலைவி வாழ்க…
தோப்பனார் வாழ்க…
போர்வாள் வாழ்க…
போர்க் கப்பல் வாழ்க…”ன்னெல்லாம் சத்தம் போடறான்..… ஊசி போட்டுத்தான் படுக்க வெக்க வேண்டியிருக்கு…..
ஊசி போட்டதும்….. ”மதவாதமா..…?” ”ஊழலா….?”ன்னு மொணகிகிட்டே தூங்கீர்றான்.
எங்களப் பாக்கறதுக்கு ஆசுப்பத்திரிக்கு வந்த ஒரே ஜீவன் நம்ம ஜ.நா.கா.ஜம்புதான். வந்ததும் வராததுமா…… ”எப்படியோ எலக்சனுக்குள்ள நீங்க செரியாயிட்டீங்கன்னா கூட்டிட்டுப் போயி ஓட்டப் போட்டுட்டு வந்தர்லாம்…..”ன்னான்.
‘இப்ப நாங்க இருக்குற நெலமைல நாக்குலதான் மை வெக்கோணும். இதுக்கு தேர்தல் கமிசன் அனுமதிக்குமான்னு 
கேட்டுட்டு வந்துரு……ன்னேன்.
“எவ்வளவு ‘வாங்கினாலும்’ இந்த லொள்ளுக்கு மட்டும் கொறச்சலில்ல….”ன்னான் ஜ.நா.கா.
“சரி இவுங்கதான் இப்படி… மத்தவங்கள்ல யாரும் சரியில்லையா….?”ன்னான்.
“ஜ.நா.கா…! நீ இப்ப இந்தக் காட்சியத்தான பாக்குற…. தேர்தல் முடிவு வந்தப்பறம் பாரு… அந்தக் கண்கொள்ளாக் காட்சிகள.…
தி.மு.க கூட்டணி தோத்துதுன்னா… ‘தி.மு.க.வோட இந்து விரோதப் போக்குதான் எங்க தோல்விக்குக் காரணம்’ன்னு அறிக்கை உடும் பா.ஜ.க……
அ.திமு.க கூட்டணி தோத்துதுன்னா…… ‘கலைஞரையும் என்னையும் பிரிச்சது ஜெயலலிதா செஞ்ச சதி…… என்னையும் வாழப்பாடியையும் சேர்த்தது விதி செஞ்ச சதீ…’ன்னு அறிக்கை உடும் பா.ம.க.
தேர்தல்ல தோத்ததுக்கு என்ன அறிக்கை உடலாம்ன்னு த.மா.க முடிவு பண்றதுக்குள்ள அடுத்த தேர்தலே வந்துரும்……ன்னேன்.
“அதுசரி புண்ணாக்கு…..! இப்ப சாதிக் கட்சிக நெறையா வந்துருச்சுன்னும்……
அது சாதிக் கட்சிக அல்ல….. சாதிக்கின்ற கட்சிகதான்னும் பேச்சு அடிபடுதே..… இதுல எது சரி…?”ன்னான்.
’சாதி ரீதியா ஒடுக்கப்பட்டவங்க தங்கள தற்காத்துக்கறதுக்கு ஒரு அமைப்பு வேணும்கறதுல தப்பே இல்ல. ஆனா ஊழல் குற்றச்சாட்டுல இருந்து தங்கள தற்காத்துக்கறதுக்காக சாதியக் கேடயமாக்கறதுதான் தப்பு. இப்ப மொளச்சிருக்கிற பல சாதிக் கட்சிக உண்மையிலேயே சாதிய ஒடுக்குமுறைக்கும் ஏற்ற தாழ்வுகளுக்கும் எதிரா குரல் கொடுக்கணும்கிற நோக்கம் இருந்திருந்தா குறைந்த பட்சம் அனைத்து சாதியினரும் அர்ச்சகர் ஆகணும்கிறத ஒரு கோரிக்கையாகவாவது வெச்சிருக்கணும்…. ஆனா அதையெல்லாம் உட்டுட்டு ‘பத்து சீட்டு குடு’, ‘பதினைஞ்சு சீட்டு குடு’ன்னு நிக்கறதப் பாக்கறப்ப இவங்க உண்மையிலேயே சமூக இழிவப் போக்க வந்திருக்காங்களா? இல்ல….. சமூக அழிவக் குடுக்க வந்திருக்காங்களான்னு சந்தேகமா இருக்கு….ன்னேன்.
“சரி இதெல்லாம் கெடக்கட்டும் புண்ணாக்கு……
உண்மையச் சொல்லு…..
இந்த நாட்டுக்கு ரொம்ப ஆபத்து…
‘மதவாதமா…?’
இல்ல ’ஊழலா..?’ அதச் சொல்லு மொதல்ல…”ன்னான்.
அதுவரைக்கும் தூங்கிக்கிட்டு இருந்த மார்த்தாண்டன் திடீர்ன்னு எந்திரிச்சு… “ஜ.நா.க..! உன்ன செருப்பால அடிச்சா புடிக்குமா? இல்ல வெளக்குமாத்தால அடிச்சா புடிக்குமான்….?”னான்.
பயந்து நடுங்கீட்டான் ஜ.நா.கா.
“பயப்படாத அந்த மாதிரிதான் ரெண்டுமே. இவ்வளவு சோகத்துக்கு இடையிலேயும் நம்ம நாட்டுல தமாசுக்கு மட்டும் பஞ்சமேயில்ல….. அராஜகத்தப் பத்தி புரட்சி தலைவி பேசறாங்க…
ஊழலப் பத்தி கலைஞர் பேசறாரு…..
மத சார்பின்மையைப் பத்தி வாஜ்பாய் பேசறாரு……
சுயமரியாதையைப் பத்தி வீரமணி பேசறாரு…..
போபர்ஸ்ல அடிச்சவன்…… தெகல்காவத் திட்டறான்.
தெகல்காவுல அடிச்சவன்…. போபர்ஸத் திட்டறான்..… மொத்தத்துல நல்ல கூத்துதான் போ…”ங்கறான் மனித உரிமை மார்த்தாண்டன்.
ஆஸ்பத்திரிங்கறதையே மறந்து சிரிக்க ஆரம்பிச்சுட்டோம். நர்சு வந்து “சத்தம் போடாதீங்க”ன்னு திட்டீட்டுப் போனப்பறம்தான் கொஞ்சம் அமைதியானோம்.
“ஏம்ப்பா இதுதான் பிரச்சனைன்னா…… இவுங்களையெல்லாம் மாத்தீட்டு வேற நல்லவங்க அந்த எடத்துல உக்காந்தா செரியாயிடாதா பிரச்சனை…”ன்னான் ஜ.நா.கா. ஜம்பு.
“யப்பா… ஜம்பு! நம்மள அதிகம் பேச வைக்காதே…. இதெல்லாம் மேலோட்டமான பிரச்சனை…… இப்ப பேசிக்கறாங்களே… ‘ஜெயலலிதா முதல்வர் ஆக முடியுமா… முடியாதா…? கலைஞர் ஆவாரா மாட்டாரா…’ன்னு ஆனா யார் ஜெயிச்சாலும் உண்மையான முதல்வர் யாரு தெரியுமா?”ன்னான் மார்த்தாண்டன்.
”இதென்னய்யா புதுக் கரடி? யாரு ஜெயிக்கிறாங்களோ அவுங்கதானே முதல்வர்…?” ன்னான் ஜனநாயகக் காவலன் ஜம்பு.
“அதுதான் இல்ல… உண்மையான முதலமைச்சர் பெரிய பெரிய பன்னாட்டுக் கம்பெனிகளும்… உலக வங்கியும்தான். இதத் தெரிஞ்சுக்க மொதல்ல.
இருக்கற அரசோட நிறுவனங்களையெல்லாம் தனியாருக்கு தாரை வார்த்துட்டு இருக்குதுக அரசாங்கங்க…”ங்கிறான் ”மனித உரிமை” மார்த்தாண்டன்.
“ஒழுங்கா வேலை செய்யலைன்னா…… தனியார்கிட்ட உடாம வேற என்ன செய்யச் சொல்ற மார்த்தாண்டா…?”ன்னான் ஜ.நா.கா.
“அப்படிப் போடு அருவாள. இந்த அரசாங்கத்தோட வங்கிகளை எல்லாம் நம்பாம வட்டிக்குப் பேராசைப்பட்டு பெனிபிட் கம்பெனிகள்ல போட்டு உட்டாங்களே 1500 கோடி…… அப்பவுமா தெரியல தனியார் நிறுவனங்களோட லட்சணம்…”ன்னான், ‘மனித உரிமை’.
அதைக் கேட்டதும்தான் எரிச்சலாயிட்டுது எனக்கு.
இங்க பாரு மார்த்தாண்டா….! யாரை வேண்ணாலும் குத்தம் சொல்லு கேட்டுக்கறேன்… ஆனா நம்ம பெனிபிட் கம்பெனிக்காரனுகளோட ‘நேர்மைய’ மட்டும் சந்தேகிக்காதே. அப்புறம் எனக்குக் கெட்ட கோபம் வந்துரும்…….ன்னேன்.
“அடப்பாவி புண்ணாக்கு! நீ இந்த பெனிபிட் கம்பெனிக் காரனுங்களையா நேர்மைன்னு சொல்றே”ன்னு கேக்குறான் ‘மனித உரிமை’.
’பின்ன என்ன…? அவனுக வசூல் பன்றதுக்கு முன்னாடியே ’நேர்மையா’ எழுதி மாட்டீட்டுத்தானே வசூல் பண்ணுனானுங்க…… நீயே கொண்டு போயி குடுத்துட்டு அவனுகளக் குத்தம் சொல்றியே நியாயமா……?ன்னேன்.
“என்னது……. எழுதி மாட்டீருந்தானுகளா? என்னன்னு?” பதறிப்போயி கேக்கறானுக நம்ம மார்த்தாண்டனும் ஜ.நா.கா.வும்.
ஆமா… பெருசா எழுதி… லேமினேட்டும் வேற பண்ணி வெச்சிருந்தானுகளே……
‘எதைக் கொண்டு வந்தாய்…
நீ அதைக் கொண்டு செல்ல…?
நேற்று உன்னிடம் இருந்தது….
இன்று என்னிடம் இருக்கிறது’ன்னு. அதையும் படிச்சுட்டுப் போயி ஏமாந்தா அதுக்கு அவுங்களா பொறுப்பு…?ன்னேன்.
விழுந்து விழுந்து சிரிக்க ஆரம்பிச்சுட்டானுக மறுபடியும்.
“சரி கடைசியா என்னதான் சொல்ல வர்றே? அதையாவது சொல்லு…..”ன்னான் ஜ.நா.கா.
இங்க பாரு… நாட்டோட பொருளாதார நெலமையே நாசமாயிட்டு இருக்குது… நாம நல்ல டீத்தூளை ஏத்தி அனுப்பீட்டு டஸ்ட் டீயைக் குடிச்சிகிட்டிருக்கோம்……
அரிசிய ஏற்றுமதி பண்ணீட்டு ஹாலந்துல இருந்து மாட்டுச் சாணிய எறக்குமதி பண்ணிகிட்டிருக்கோம்…..
எளனி குடிக்குறத உட்டுட்டு பெப்சிக்குத் தாவீட்டோம்…..
போடற அண்டர்வேருகூட வெளி நாட்டுதுதான் வேணும்ன்னு ஆயிடுச்சு…
ஊருல தொழில் செய்யறவனெல்லாம் ஓட்டாண்டி ஆயிட்டான். கொஞ்ச நேரம் முதுகக் காட்டீட்டு உக்காந்தாக்கூட…. ”இந்தப் பகுதியை உங்களுக்கு வழங்குபவர்கள்…..”ன்னு அதுக்குக் கீழ எழுதீட்டுப் போயிடறான்…
இந்த நெலமையே நீடிச்சுதுன்னா… வெறும் கொடியேத்தறதுக்குத்தான் மொதலமைச்சர்-பிரதமர்ங்கிறதும்கூட மாறி……
”இந்த ஆண்டு சுதந்திர தினத்தை உங்களுக்கு வழங்குபவர்கள்…..”ன்னு கொக்கோக் கோலோக்காரனோ….. பெப்புசிக்காரனோ…… கொடியேத்தீட்டுப் போகப் போறானுக……
இது வெளங்காம… மேலோட்டமா கண்டத எல்லாம் பேசீட்டு சுத்துதுக பலது… புருஞ்சுதான்……?ன்னேன்.
“புண்ணாக்கு, இதுல இவ்வளவு இருக்கா…?”ன்னு வாயப் பொளந்துட்டான் நம்ம ஜ.நா.கா.
ஆனாலும் அவன் ‘அரிப்பு’ விடுமா…..?
“சரி….. எங்கிட்ட மட்டும் சொல்லு… இப்ப உள்ளவங்கள்ல நல்லவங்க யாருமே இல்லையா? அப்படீன்னா….. நீ ஓட்டே போடப்போறதில்லையா?”ன்னான் நைசா காதுக்குள்ள.
’ஒரே ஒரு நல்ல ஆளு இருக்குது. அந்த ஆளக் கூட்டீட்டு வந்தா வேண்ணா ஓட்டுப் போடறேன்…..’ன்னேன்.
“யாரு…… யாரது…… சீக்கிரம் சொல்லு”ன்னு பறக்கறான் ’ஜன நாயகக் காவலன்’.
’நீ முத்து காமிக்ஸ் படிச்சிருக்கியா…?’ன்னேன்.
“ஓ… சின்ன வயசுல பலதடவை படிச்சிருக்கேன்”ன்னான்.
அதுல வருவாரில்ல…… ‘இரும்புக் கை மாயாவீ’ன்னு ஒருத்தர், அவரு வந்தா வேண்ணா பாக்கலாம்…ன்னேன்.
“இந்த வெளையாட்டெல்லாம் என்கிட்ட வெச்சுக்காதே…… யோவ்! சுத்தி வளைக்காம சுருக்கமாச் சொல்லு நேரமாகுது……”ன்னான் ஜ.நா.கா.ஜம்பு.
“கோவப்படாத ஜ.நா.கா…! பெரியார் ஒரு தடவ சொன்னதுதான் ஞாபகத்துக்கு வருது.”
“என்ன?”ன்னான் எரிச்சலோட.
“முட்டாளுக ஓட்டுப் போட்டு அயோக்கியனுக ஆட்சிக்கு வர்றதுதான் தேர்தல்…”ன்னாரு.
“அப்போ…..?”
’நான் மறுபடியும் முட்டாளாக விரும்பல…:ன்னேன்.
”அப்படீன்னா…?”
யாரும் என்னால அயோக்கியனாகறதையும் நான் விரும்பல……. போதுமா…?
(நன்றி : குமுதம் 17.05.2001)
திடீர்னு ஒரு கை தோள் மேல விழுந்ததும் ‘அய்யோ நானில்லை…. எல்லாம் நம்ம மார்த்தாண்டன்தான்’…..ன்னு கத்தீட்டேன்.
”பயப்படாதீங்க தோழரே! யாரு கூட என்ன பேசறதுன்னு கெடையாதா…. இந்தத் ‘தந்தரோபாயம்’ எல்லாம் தெரியாம கண்டபக்கம் கண்டதெல்லாம் பேசக்கூடாது. வாங்க… உங்க மார்த்தாண்டனை எங்க ஆபீசுலதான் படுக்க வெச்சுருக்கோம்” ன்னாரு ’தோழரு’.
அய்யோ….. மறுபடியும் “ஆபீசா”…. நான் வரமாட்டேன்னு அலற….
“புரியாமப் பேசாதீங்க தோழரே….! இது அந்த ‘ஆபீசு’ மாதிரி இல்ல…. இது எங்களோட ‘மத சார்பற்ற கூட்டணி’ ஆபீசு…. 
வாங்க….”ன்னார்.
இதென்னடாது…. ஊருக்கெல்லாம் சகுனஞ் சொன்ன பல்லி கழுநீர்ப் பானைல உளுந்து உசுர உட்ட கதையாப் போச்சே நம்ம கதைன்னு நெனச்சுக்கிட்டே கூட நடந்தேன்.
‘ஆபீசுக்குள்ள’ நம்ம மார்த்தாண்டனுக்கு பிளாஸ்த்திரி போட்டு…. கைக்கு தொட்டல் கட்டி படுக்க வெச்சிருந்துச்சு. என்னப் பார்த்ததுமே எந்திரிச்சு ஏதோ பேச ஆரம்பிச்சான்.
“மனித உரிமை….! இப்ப நீ எதையும் பேச வேண்டாம். நீ பேசித்தான் இவ்வளவு சிக்கலும்….. எதுவானாலும் இனி நான் பேசிக்கிறேன்…. நீ சும்மா படு…ன்னுட்டு ‘கட்சி ஆபீச’ லேசா நோட்டம் உட்டேன்.
காரல் மார்க்சு….
லெனினு….
மாவோ….
சேகுவேரா….
ஜெயலலிதா….ன்னு எல்லாம் புரட்சித் தலைவர்களோட படங்க.
“அவுங்க கூட என்ன பிரச்சனை தோழரே…..? எதுனால உங்களப் போட்டு இப்படி அடிச்சிருக்காங்க…..?”ன்னு கேட்டாரு ‘தோழரு’.
ஓட்டுப்போட மாட்டோம்…..ன்னு சொன்னோம்…. அதான் இப்படி….ன்னு சொல்லச் சொல்ல……
“இது நியாயமா?” ன்னு ஒரு குரல்…..
திரும்பிப் பாத்தா எவனோ ஒரு கேமராவப் புடுச்சுகிட்டு நிக்கறான்.
“பயப்படாதீங்க தோழரே….. இவுரு நம்ம தோழமைக் கட்சியோட டீ.வீ.க்காரரு…. தெருவுல போற ஒருத்தன் தும்முனாக்கூட விடமாட்டாரு. அத அப்படியே லபுக்குன்னு படம் புடுச்சுட்டு வந்து ‘கருணாநிதியின் அராஜகம் பாரீர்’ன்னு அம்பலப்படுத்தீருவாரு.”
ஏனுங்க…. அப்ப….. மகாமகத்துல இருந்து மண்ணென்னை மகம் வரைக்கும் அந்த மகராசியால படாதபாடு பட்டமே அது 
மட்டும் நியாயமுங்களா….?ன்னு நான் பேசப் பேச….. பென்ச்சுல இருந்த நம்ம ‘மனித உரிமை’ எந்திருச்சு ஏதோ சைகை காட்டறான்…. அதெல்லாம் நமக்கு வெளங்குனாத்தானே….? நம்முளுக்குத்தான் நாக்குல நர்த்தனம் ஆடுதே சனி.
”ச்சு….ச்சு…. சும்மா இருங்க தோழரே….. இதெல்லாம் ஒரு ’யுத்த தந்திரம்’தான்…. அமைதி….. அமைதீ…..”ங்குறார் ‘தோழர். கேமரா வெச்சிருந்தவன் திரு திருன்னு முழிக்கிறான்.
“சரி…. அவுங்குளுக்கு ஓட்டுப் போட மாட்டோம்ன்னு சொன்னீங்க சரி…. அப்புறம் எப்ப உங்கள அடிச்சாங்க….? நீங்க ’மதசார்பற்ற கூட்டணிக்குத்தான் ஓட்டுப்போடுவோம்….’ன்னு சொன்ன பிறகா?”ன்னு கேட்டார் ’தோழர்’.
இதென்ன தோழரே புது வம்பு…..? நாங்க அவுங்குளுக்கும் இல்ல…. உங்குளுக்கும் இல்ல…… யாருக்கும் போடப் போறதில்லைன்னுதானே சொன்னோம்…..ன்னேன்.
அதக் கேட்டதும் தோழரோட முகமே மாறீடுச்சு.
‘இது நியாயமா?’ப் பார்ட்டி தலைல அடிச்சுக்கிட்டே… கேமராவ ஆப் பண்ணிட்டு போயி ஒரு ஓரமா உக்காந்துகிச்சு.
“யாருக்கும் போட மாட்டீங்க. சரி… அப்படீன்னா நீங்க ML ஆளுங்களா…?” ன்னு கேட்டாரு ‘தோழரு’.
அதெல்லாம படிக்கிறதுக்கு நம்முளுக்கு ஏதுங்க வசதி? நான் பி.எல்.லும் இல்ல… எம்.எல்.லும் இல்ல… வெறும் எட்டாங்கிளாஸ் பெயிலூ….ன்னேன்.
”யோவ்….! அதில்லையா… நான் கேட்டது…… நீங்க மார்க்ஸிட் லெனினிஸ்ட் கட்சிக்காரங்களா? அதாவது…. நீங்க
நக்சலைட்டா?ன்னு கேட்டேன்…”ன்னாரு.
நான் வெறும் டியூப்லைட்டுங்க தோழரே. நீங்க பேசற பெரிய பெரிய விசயமெல்லாம் எதுவும் தெரியாது… உங்கள மாதிரி போயஸ் அரண்மனைக்கும்….. கோபாலபுரத்துக்கும்…. மாறி மாறி காவடி எடுத்துட்டு ‘வர்க்கப்புரட்சி’……., ‘சொர்கப்புரட்சி’……ன்னெல்லாம் பேச நம்முளுக்கு வராது. ஐக்கிய முன்னணி ஆட்சியப்ப….. இதே லல்லு பிரசாத் மேல வெறும் குற்றச்சாட்டு வெச்சப்பவே நீங்க என்ன குதி குதிச்சீங்க…… இப்ப என்னடான்னா ஜெ. குற்றவாளீன்னு தனிக்கோர்ட்டுல நிரூபணமே ஆனப்புறமும் இப்படி மௌன விரதம் இருக்கீங்களே. இது நியாயமா…”ன்னேன்.
“தோழரே….! கொஞ்சம் அடக்கிப் பேசுங்க. மொதல்ல நாம பாக்க வேண்டீது ஊழலா? மதவாதமா?ன்னா… எங்களப் 
பொறுத்த வரைக்கும் மதவாதம்தான்”ங்கிறாரு தோழரு.
அதாவது சுருக்கமாச் சொன்னா…..
கழுதை போடற விட்டைல
முன் விட்டை நல்லதா…….
இல்ல பின் விட்டை நல்லதா…… ங்கிற மாதிரி இருக்கு நீங்க பேசறது. சோத்துக்கே லாட்டரி அடிக்குற மக்களுக்கு இந்த ரெண்டுமே எமன்தான்……ன்னு சொல்லீட்டு பெருமிதமா மார்த்தாண்டனப் பாக்கறேன்……
பகீர்ன்னு ஆயிடுச்சு.
அவன் படுத்திருந்த பென்ச்சு காலியாக் கெடக்குது.
‘நெலம’ தெரிஞ்சு அவன் ஏற்கனவே கம்பி நீட்டீட்டான்னு அப்பறந்தான் புரியுது.
அப்புறம் என்ன.……..
”வழக்கம் போல” ‘பொற்கால ஆட்சிக்காரங்க’ வழியிலேயே ஒருத்தன் நான் பேசப் பேச… “இது நியாயமா?”ன்னு கேட்டுகிட்டே போட்டான் ஒரு போடு மண்டைல……
“புரட்சி தலைவி வாழ்க’ன்னு சொல்றா”ன்னு சொல்லி இன்னொருத்தன் முட்டியப் பார்த்து போட்டான் ஒரு போடு.
“ஐயோ தோழரே..…! காப்பாத்துங்க”ன்னு சொல்லிக் கதறக் கதற…..
“நீ ஒரு நவீன வலதுசாரி”ன்னு சொல்லிகிட்டே ‘தோழர்’ உட்டாரு ஒரு குத்து மூஞ்சில……
கண்ணு லேசா சொருகறமாதிரி இருட்டிகிட்டு வந்துச்சு.
அதுக்கப்பறம் என்ன நடந்துச்சு…..? ஏது நடந்துச்சு…..? ஒரு எழவும் தெரியல…….
(பாகம் – 1)
நாலரை வருசமா ஊரை உட்டு ஓடிப் போயிருந்த நம்ம ஜ.நா.கா.ஜம்பு திரும்பி வந்திருக்கான்னு நம்ம ”மனித உரிமை” மார்த்தாண்டன் சொன்னதுமே கதி கலங்கிப் போச்சு…
இதென்னடாது வம்பாப் போச்சு.. ஏற்கனவே இந்த உள்ளூர்ப் பிச்சைக்காரனுக தொந்தரவு தாங்காம அல்லாடிக்கிட்டு இருக்குற இந்த நேரத்துல இனி இவன் தொந்தரவு தாங்க முடியாதேன்னு கிலி கெளம்பீடுச்சு.
தேர்தல் தேதி அறிவிக்கிறது நம்ம தேர்தல் கமிசனுக்கே தெரியுமோ தெரியாதோ… ஆனா… நம்ம ஜ.நா.கா. ஜம்புவுக்கு மட்டும் எப்புடியோ மூக்குல வேர்த்துரும். நாலரை வருசமா ஊர் மேய்ஞ்சுகிட்டு இருந்தவனுக்கு திடீர்னு சனநாயகக் கடமை உணர்வு தாறுமாறாக் கெளம்பீரும். அழுகி நாறிக் கெடக்கற சன நாயகத்தை நாமதான் சுத்தம் பண்ணோனும்னு பொலம்ப ஆரம்பிச்சுடுவான். அதோட நிக்காம ஊருக்குள்ள அனாமத்தா சுத்துறவனுகளயெல்லாம் அள்ளிக்கிட்டு போயி எந்தக் கருமத்துக்காவது ஓட்டுப் போட வெச்சுட்டுதான் அடங்குவான். இவனோட இந்த ஜனநாயக ஒப்பாரி தாங்க முடியாமத்தான்… ஜம்புலிங்கம்கிற அவனோட பேரே ”ஜனநாயக காவலன்” ஜம்புவா ஆகிப்போச்சு. இவன இப்பப் பாத்தா சரிப்படாது… நாலஞ்சுநாள் கழிச்சு பார்ப்போம்னு சொல்லீட்டேன் நம்ம மார்த்தாண்டன் கிட்ட.
தெருவுல எங்கியும் நடமாட முடியலே. எப்ப எவன் கும்பிடுவான்….. எவன் கால்ல உளுவான்னு ஒரு எழவும்புரியல.
‘கடந்த ஐந்தாண்டுகளா இவன் என்ன கிழிச்சான்?ன்னு அவனும்…. அதுக்கு முன்னாடி இருந்த அஞ்சு வருசம் அவன் என்ன கிழிச்சா?ன்னு இவனும்….. மாத்தி மாத்தி அடிச்சுக்கிட்டதுல ‘இதுக எதுவும் எதையும் கிழிக்கல சட்டமன்றத்துல வேட்டியக் கிழிச்சதத் தவிர…’ன்னு அவனவன் பொழப்பப் பாக்க கெளம்பீட்டான்.
”புண்ணாக்கு!… இவுனுக பேசறதக் கேட்டுகிட்டு இருந்தா நம்ம பொழப்பும் நாறிடும். நம்ம ஊடு கொஞ்சம் ஒழுகுது.. நாலு தென்னை மட்டைய வெச்சு மேஞ்சர்லாம் வா…’ன்னு கூப்புட்டான் ”மனித உரிமை”.
சரி வர்றேன்… ஆனா தென்ன மட்டைக்கு என்ன பண்றது?…ன்னேன்.
”நம்ம ‘ஒடன் பொறப்பு’ சைக்கிள் கடை நடராஜ் தர்றேன்னான்…… அவனப் பாத்து வாங்கீட்டு வந்தர்லாம்….”ன்னான்.
மார்த்தாண்டனும் நானும் சைக்கிள் கடைக்கு போனா… கடைப் பையன்தான் இருக்கான். கேட்டா……
”அண்ணன் ஆபீசுக்குப் போயிருக்கார்னே”ங்கிறான் பையன்.
இதென்னடாது நம்மாளு அஞ்சாங் கிளாஸ்லயே ஆறு வருசம் படிச்சவனாச்சே… இவனெங்க ஆபீசுக்குப் போறதுன்னு யோசிச்சுக்கிட்டே…
”செரியாச் சொல்றா…. எந்த ஆபீசுக்கு…?”ன்னு கேட்க…
” கட்சி ஆபீசுக்குண்ணே…..”ங்கிறான் பையன்.
கட்சி ஆபீசுக்குள்ள நொழைஞ்சா…. ஏழெட்டு ‘ஒடன்பொறப்புக’ சூழ உக்கார்ந்திருந்தான் நடராஜ்.
தலையப் பார்த்துமே ”ஓட்டர் லிஸ்ட்டுல பேர் இருக்கான்னு பாத்துட்டியா….?”ங்கிறான்.
”அதெல்லாம் இருக்கு… மொதல்ல உங்கிட்ட தென்னமட்டை இருக்கா.. அதச் சொல்லூ…”ன்னான் ”மனித உரிமை”.
”எங்க பொற்கால ஆட்சில தென்னம்மட்டைக்கா பஞ்சம்? இது மட்டுமா?.. காலில்லாதவர்களுக்கு ஹை ஹீல்ஸ் ஷு… காதில்லாதவர்களுக்கு இலவச வாக்மேன்… கையே இல்லாதவர்களுக்கு நெயில் பாலிஷ்… இதையெல்லாம் வழங்கியது கழக அரசு……”ன்னு வழக்கம் போல ஆரம்பிச்சுட்டான் சைக்கிள் கடை நடராஜ்.
”யோவ்… அதெல்லாம் இருக்கட்டும்… ஊடு ஒழுகுது. இப்ப நீ தென்னம்மட்டை தருவியா இல்லையா.”
”பொறு… மார்த்தாண்டா பொறு… கோபப்படாதே….
சொன்னதைச் செய்வோம்…
செய்வதைச் சொல்வோம்… நீ மொதல்ல நம்முளுக்கு ஓட்டுப்போடுவியா…? அதச் சொல்லு”ங்கிறான் நடையன்.
”உனக்கும் இல்ல… எவனுக்கும் இல்ல. நீ ஆள உடு… மட்டை எப்பத் தருவ….?”ன்னான்.
அதுக்குள்ள எங்கியோ இருந்து பூந்த ஒரு ’ஒடன் பொறப்பு’…
“சார் கிட்ட இப்படியா பேசறது…..
சும்மா இருங்க நட்ராஜ்…
சார்…! யு சி அவர் சிம்பல் ஈஸ் ரைசிங் சன்… நீங்க படிச்சவங்க… இந்தக் கண்ட்ரீலயே ஜனநாயகரீதியா ஒரு பார்ட்டி 
இருக்குன்னா அது டி.எம்.கே.தான். கொள்கையைப் பொறுத்தவரை எப்பவுமே உறுதி. இதுக்கு மேல நீங்கதான் சார் டிசைட் பண்ணனும்…..”ன்னு பேசி முடிச்சுட்டு…
“இந்த மாதிரி ஆளுககிட்ட எல்லாம் அப்பப்ப இங்கிலீசுல பேசி கலக்குனாத்தான் ஓட்டுப் போடுவாங்க”ங்கிற மாதிரி பெருமிதத்தோட ஒரு பார்வை பார்த்தது அந்த ’ஒடன்பொறப்பு’.
இதக் கேட்டதும் கடுப்பாயிட்டான் மார்த்தாண்டன்.
“எதுய்யா கொள்கை…? எமர்ஜென்சில அப்பாவித் தொண்டனுகள உள்ள போட்டு நொக்கி நொங்கு தின்ன வெச்ச அதே இந்திரா காங்கிரசோட 1980-ல கூட்டு சேர்ந்து……
‘நேருவின் மகளே வருக…..! நிலையான ஆட்சி தருக…..!’ன்னு அந்தர் பல்டி அடிச்சீங்க. கட்சிக்குள்ள இருந்த வரைக்கும் வை.கோவப் ‘போர் வாள்’….ன்னீங்க. தனியா கூட்டஞ் சேத்துறாருனு புரிஞ்ச உடனே ‘ஒரே உறைக்குள்ள ரெண்டு பிச்சுவா இருக்க முடியாது…..’ன்னீங்க.
‘ஓராயிரம் அரவங்கள் ஒண்ணா தீண்டுன மாதிரி…..
ஈராயிரம் வண்டுகள் இடுப்பக் கடிச்ச மாதிரி..…ன்னு உங்கள மாதிரியே பேசிகிட்டிருந்த அந்த மனுசன ‘புலிக கூட சேர்ந்து கொல்லப் பாக்குறாரு’ன்னு அவுத்து உட்டீங்க….. உங்க ரெண்டு பேத்தோட நாடகமும் புரியாம உசுரை உட்டவங்களோட 
சமாதீல நின்னு சாபம் உட்ட அதே வைகோ பின்னாடி… உங்க திமுக கூடவே கூட்டணி வெச்சு……”மகன் எப்படி குடித்தனம் நடத்தறான்கிறதப் பார்க்க வந்திருக்காரு……”ன்னு பெருமிதப் பட்டாரு.
அப்புறம் மறுபடியும் ‘ஒரே உறை ரெண்டு பிச்சுவா’ ஞாபகத்துக்கு வர…… அவரு மறுபடியும் ”ஸ்டாலின வாரிசாக்கறாங்க… மாவோவ மாப்பிள்ளையாக்குறாங்க…..”ன்னு பேச ஆரம்பிக்க…… நீங்களும் பழையபடி ”போர்வாள்
துருப்புடிச்சுருச்சு…… துரோகம் பண்ணுது…”ன்னு அள்ளி உட ஆரம்பிச்சுட்டீங்க.
போதாக்குறைக்கு……..
”பா.ஜ.க. என்பது ஒரு ஆக்டோபஸ். அதோட ஒரு முகம் ஆர்.எஸ்.எஸ். இன்னொரு முகம் பஜ்ரங்தள்’ன்னு விளாசித்தள்ளுனீங்க……
போன தேர்தலுக்கு முந்துன தேர்தல்ல… பி.ஜெ.பிக்கு தி.மு.க இந்து விரோதக் கட்சி- அ.தி.மு.க யோக்கிய கட்சி.
இந்த தேர்தல்ல தி.மு.க தோழமைக் கட்சி – அ.தி.மு.க. ஊழல் கட்சி.
நீங்க மட்டும் இந்தத் தடவ ‘பத்து சீட்டுதான் உங்களுக்கு’ன்னு சொல்லீருந்தா பழையபடி நீங்க இந்து விரோதக் கட்சியா ஆயிருப்பீங்க…
அப்புறம் என்னடான்னா…… ஊர் ஊருக்கு யாரு உங்க வேட்டியக் கிழிச்சாங்களோ அவுங்க கூடயே சேர்ந்து ‘தேசிய ஜனநாயக ஆக்டோபஸ் கூட்டணி’ அமைச்சிட்டீங்க… கொள்கையாம்… கொள்………” ன்னு சொல்லச் சொல்ல உளுந்துது ஒதை….
எவன் மிதிக்கிறான்…… எங்க மிதிக்கிறான்……. ஒரு எழவும் புரியல… கொஞ்ச தூரம் ஓடி வந்தப்பறந்தான் புரியுது நம்ம வேட்டிய ‘ஆக்டோபஸ் கூட்டணி’ ஆபீசுலயே உட்டுட்டு வந்தது.
எங்க திரும்புனாலும் பாக்கறவனெல்லாம் மொறைக்கற மாதிரியும்… ஒதைக்கற மாதிரியும்… ஒரே பீதி……
(இதன் அடுத்த அத்தியாயம் நாளை மறுநாள்…. )
நன்றி : குமுதம் வார இதழ் 17.5.2001.
(Boss….. இந்தக் கண்றாவி அரசியல் கட்டுரை எழுதி 13 வருசம் ஆச்சு. என்ன ஒரே வித்தியாசம் இங்கிட்டு இருந்தவங்க அங்கிட்டு இருக்காங்க…. அங்கிட்டு இருந்தவங்க இங்கிட்டு இருக்காங்க. சிலதுக மொதல்மொறையா அனாதையா நிக்குதுக…. அம்புட்டுதான். )
பாமரன் 